Tiki i Zespół Tourette’a
Tikami nazywamy nagłe, szybkie, powtarzające się, nierytmiczne ruchy lub dźwięki (Verdellen C. i in., 2016, s.22).
Cierpi na nie przejściowo nawet ok. 10 % dzieci w okresie szkolnym.
Wśród tików wyróżniamy wokalne (np. chrząkanie, wydawanie różnych dźwięków) i ruchowe (np. podskakiwanie).
Tiki możemy podzielić także na proste (np. mruganie, chrząkanie) i złożone (np. gesty, podskakiwanie).
Kiedy pojawiają się okresowo, trwają poniżej roku, mówimy o ich przemijającej postaci. Gdy występują przynajmniej przez rok, nazwiemy je przewlekłą chorobą tikową.
W sytuacji, gdy mamy do czynienia u jednej osoby z tikami ruchowymi i przynajmniej jednym tikiem wokalnym przez rok z przerwą nie większą niż 3 miesiące, mamy do czynienia z Zespołem Tourette’a. Doświadcza jej od 0,5-1 % światowej populacji i jest wrodzona.
Tiki zazwyczaj nasilają się one w okresach zmęczenia, napięcia czy ekscytacji a słabną, kiedy osoba jest wypoczęta, zrelaksowana bądź jej uwagę pochłania jakaś aktywność. Przeważnie całkowicie nie występują one w trakcie snu.
Na pomoc osobom doświadczającym tików, śpieszy terapia behawioralna. Proponuje ona dwie metody pracy z danego rodzaju trudnościami – pierwszą – powstrzymywanie tików oraz drugą – stosowanie czynności zastępczej. Obraz trudności decyduje o jej wyborze. Zarówno jedna, jaki i druga pozwala nam na poradzenie z problemem tików, osłabieniem go w ciągu kilkunastu wizyt, nabywanych w ich trakcie umiejętności i praktyki domowej w podczas przerw miedzy sesjami.
Niekiedy stosowana jest też farmakoterapia.
Uważasz, ze ten problem dotyczy Ciebie czy Twojego dziecka – nie zwlekaj! Zapraszam do kontaktu!
Literatura:
Verdellen C. i in. (2016) Tiki Warszawa: CBT-EDU
Beata Krakowska